(4جلسه)
سوره‌ی تکاثر، مراتب کثرت را در وجود به نمایش می‌گذارد و ما را از علم‌الیقین به حق‌الیقین، دعوت می‌کند. روی سخنِ این سوره، با ما کثرت‌زدگان عالم ماده است؛ ما که روحمان را در جلوات کثرت، محدود کرده‌ایم و به جای حرکت با ولایت و برائت در رتبه‌ی انسانی، اسیر میل ترکیبی در رتبه‌ی جمادی، جذب و دفع در رتبه‌ی نباتی، و شهوت و غضب در رتبه‌ی حیوانی شده‌ایم! اسیر بودن در این کثرات، عقل بسیط و نورانی را می‌کُشد، ما را گرفتار قوه‌ی واهمه می‌کند و روحمان را به سقوط می‌کشاند؛ چنان‌که فردا نیز با خواص همین کثرات، محشور می‌شویم و نمی‌توانیم از نعمت‌های زیبای الهی در عوالم ابدی، بهره ببریم. و این در حالی است که انسان، اشرف مخلوقات و دردانه‌ی نظام خلقت است و روح او فقط طالب لقاء الهی است؛ پس نباید مقبره‌ی این کثرات محدود شود!
اما راستی چگونه می‌توان از اسارت این وهمیات، رها شد؟ با تمسّک به ولایت چهارده معصوم(عليهم‌السلام)؛ مظاهری که توانسته‌اند اسماء و صفات الهی را به نحو اتمّ و اکمل بگیرند و به بهترین شکل، ظهور دهند تا ما و همگان نیز بتوانیم بهره‌مند شویم. بنابراین برای رسیدن به اوج انسانیت، کافی است این سرمایه‌ی ارزشمند را بیابیم و ظهور دهیم.
توضیحات بیشتر درباه‌ی آیات سوره‌ی تکاثر را، در این بحث می‌شنویم.
نظرات کاربران
